VERSLAG zevenentwintigste Herenreis                                           

 

2 januari tot en met 4 januari 2013

 

Deelnemers:

  1. Jan van Haastrecht
  2. Harrie Mennen
  3. Geert van den Berg
  4. Martin van Polanen
  5. Peter Damen
  6. Roel Terburg
  7. Paul Roelofs
  8. Jan Veenstra
  9. Cees de Munnik
  10. Harmjan Spithorst
  11. Frank Smits
  12. Anno Winters

 

Herenreis 2013

De eerste dag

Zoals in de planning stond is het verzamelen van de Almeregangers  om kwart voor acht op Almere Centraal. De een na de ander komt binnen. Het gelukkige en gezonde jaar  wensen we elkaar toe. Jan was de eerste met de bus. Geert, Roel en Paul worden door Gerda gebracht. Anno stapt op Muziekwijk op.  Op naar Utrecht. We zitten wat verspreid door de trein. De Spits en de Metro worden gelezen. De aansluiting in Utrecht is prima. We nestelen ons in wagon nummer 9570.
Daar vertelt Frank dat hij het af en toe niet zo goed meer ziet. Jan kopt hem direct in: Dat was eigenlijk ook al zo voor je operatie. Wacht: Ik kom je helpen; met een theedoek over je kop zie je alles weer scherp. Frank zit nu in zijn nadruppelfase.

In Arnhem – dat trouwens een bijzonder modern station heeft gekregen met een op walvisbaleinen geïnspireerde vorm (architect Ben van Berkel) -wordt omgeroepen dat juist dat treinstel niet doorgaat naar Nijmegen. We verhuizen dan naar een andere wagon, waarvan we het nummer niet controleren. Terecht, want even over tienen komen we in Nijmegen aan. We gaan aan de koffie bij Starbucks op het perron. Daar ontmoeten we ook de overige heren van de reis.
Harry feliciteert Jan (voor de goede verstaander : met Ajax). Nou dat is nog eens aardig!

 Enorme bakken koffie worden vers gezet. Sommigen van ons nemen er een stuk taart bij  en leggen zodoende wat gewicht in de schaal. Anderen doen het om het niveau van de suikerspiegel op hoogte te houden.  Na overleg met Cees besluiten we dat ik dit keer het verslag van deze reis maak. Een traditie van Paul Weber  die we in ere willen houden.  Het opschrijfboekje van mijn vader – 60 jaar oud, gemarmerde hard kartonnen omslag -  haal ik nu voortdurend tevoorschijn. De gesprekken komen op gang. Volgens Cees kunnen we - als het nodig is - vanavond makkelijk met drie of vier man in een bed. We zijn wel wat gewend. Er wordt niet al te enthousiast op gereageerd.
De zwangerschap van Jael blijkt voorspoedig en gezond te verlopen. Er wordt gesuggereerd dat Harry wel een heel mooie naam is.
Cees vraagt Geert naar zijn verkering. Of zij nog een verlate kinderwens hebben? En of er nog geoogst gaat worden?

Harry wordt zoals gebruikelijk de houder van de huishoudpot. De inleg is € 30,- de man. Er wordt van uit gegaan dat we niet hoeven bij te betalen. Na het incasseren roept Harry: Nou het was leuk, tot ziens! Achteraf blijkt dat wij iets te optimistisch zijn omgegaan met het eten…er komt nog eens € 30,- bij.

Er worden de nodige blazen geleegd. Martin loopt de dames WC binnen.
Het lijkt erop alsof niemand wil opstaan. We willen van alles van elkaar weten. Het lijkt hier wel een Herensociëteit: is dit ons eindpunt? Harry stelt cynisch voor om maar met de bus naar Plasmolen te gaan.  We zitten erbij alsof we weer met de trein gaan!

 

 

Dit is het sein om ons te bepakken. Op naar het stationsplein waar de zon schijnt over de honderden gestalde fietsen voor een gedateerd kantoorgebouw waarop staat:  Illegale kraakstijl … en geen vreemde Mega-Festatsie.
We lopen via de Berg en Dalseweg langs het landgoed de Hunnerberg Nijmegen uit. Op de hoogte van de Sint Maartenskliniek gaan we ons eerste landelijke voetpad in. Het loopt door een dal evenwijdig aan de Berg en Dalseweg. En daar komen we om 11.30 uur een mevrouw tegen die haar varken uitlaat. Ze noemt haar Truffel. Beweging is goed voor haar. Ze heeft slechts de beschikking over een hok in een tuin van 1000 vierkante meter. Uiteindelijk komen we op de Stollenbergweg met veel serviceflats. Op de kruising met de Oude Holleweg staat een grandioos verbrand pand. Gordijnen en glas nog in takt. Alleen het dak…

Daar ontstaat een keuzemoment. Via de Oude Kleefsebaan beklimmen wij uiteindelijk omringd door stuwwallen, grind en zand de Duivelsberg, een knooppunt van vele gemarkeerde wandelroutes. Op de berg staat een pannenkoekenrestaurant met dezelfde naam. Rond 12.30 uur bereiken we de top. Tankstop voor warme chocomelk met en zonder slagroom en voor een enkeling snert en Cola.
Opnieuw wordt de mogelijkheid tot een goed gesprek met alle handen aangepakt.

Opmerkingen zoals daar zijn: Met de kinderen moet je oppassen voor het PBA- of VBA-syndroom.
(Pa, Vader betaalt alles). En de daaruit volgende waarschuwing: Ledigheid is des duivels oorkussen.
Interessante kappersverhalen doen de ronde. Waar ga jij? Wat kost het? Krijg je korting?
Frank bekent dat Carla hem vergeleek met Matthijs van Nieuwkerk van een paar jaar terug. Categorie dat ziet er niet uit… En toen ging hij met z’n lange lokken voor de bijl.
De top 2000 is ook een dankbaar onderwerp. Het Pink Floyd Bevrijdingsfront: drie keer in de top; veertig keer The Beatles. Sjef Diederer , de zanger uit Limburg, heeft het niet gehaald met Vergeet niet te leven.
De reden was plausibel. Het beltegoed was op door het stemmen op Johannes. Muziek blijkt een belangrijke peiler in ons bestaan. Zoals bijvoorbeeld het life concert van ACDC in het River Plate Stadion in Buenos Aires. En het droevige verhaal over het afstel door de regen van een concert  aldaar geboekt  door HarmJan.
Plotseling hebben we het over gebreide sokken en een warme kruik. Moeder was destijds zo zorgzaam. En ja, Rafael van der Vaart gaat nu ook met een kruik naar bed. Wereldnieuws!
En dan de wielren verhalen. De Mont Ventoux en alle uitdagingen en weertypen die daarbij horen.
Anno met zijn dochter , afgelopen augustus (vraag mij niet naar de tijd). Jan V. die hem ook bedwongen heeft. En Harry, maar dat is heel lang geleden.
Maar dan de ijstijd. Harry was daar ook bij…


Bij de afdaling van onze Duivelsberg vallen de tamme kastanjes op de hellingen op. Een overblijfsel uit de Romeinse tijd, lezen wij in het Pieterpadboekje. De route voert ons langs wat blubberige wegen via fietspaden naar Groesbeek. Op een muurtje bij het terras van het gesloten cafetaria Domino in Groesbeek komt tot ons aller verrassing de beroemde appeltaart van Frank uit zijn rugzak (met mes) te voorschijn.  Het is intussen 15.00 uur. Er is iemand die om een vorkje vraagt!

De wandeling voert ons verder de landerijen in. We hebben uitzicht op het Zevendal en een wijngaard. We komen zwerfstenen tegen uit Scandinavië en Duitsland, gesponsord door www.geopaden.nl.
Heftige beklimmingen vallen ons ten deel langs glibberige paden. De Kiekberg van 77(m) en na het daarop volgende dal met meertjes de St.Jansberg van 66,5(m) met een gevoelshoogte van 213 (m).

Om 17.30 uur bereiken we Plasmolen met de bungalows van Meeussen. De familie was net aan tafel. De nummers 36 en 43 staan voor ons klaar, tegenover elkaar. Ze bestaan uit een hal, huiskamer, keuken, douche, toilet en drie slaapkamers met een persoonsbedden.

We hebben 23 (km) gelopen. Onze bewegingssnelheid was 5,1 (km/uur). Het was de hele dag droog.

We frissen ons op en kijken met de benen op tafel naar het nieuws. Er is om zeven uur gereserveerd bij brasserie De Malle Jan. Daar hebben we Leffe van de tap gedronken (alle glazen van de bar bijna in een klap in gebruik) en een heerlijke  maaltijd van twee gangen met demogelijke uitloop naar drie genuttigd.
Tijdens de maaltijd is veel gesproken. Vanwege het ontbreken van mijn opschrijfboekje en pen heb ik toen maar een en ander bij de bar geleend.
En als je dan zo’n opschrijfblokje doorleest!

Ja, ja: ze lopen ’s ochtends langzaam en ’s avonds steeds harder…
En de relatie tussen Jan v.H. en Cees  in Yorkshire komt ook weer aan de orde. Het was een klein bedje, maar wel heerlijk… We moeten zo’n reis van 5 dagen maar weer eens in overweging nemen. In de week leggen? Als aanrader om te lezen: Het boek van Geert Mak over de reis door Amerika van John Steinbeck. Dat komt natuurlijk ook omdat we grijs worden en alles van John Steinbeck lazen toen we jonger waren… En dan al die interessante TV series en documentaires over andere tijden, de 17e eeuw, vliegende vogels boven de aarde… Het is natuurlijk allemaal aardrijkskunde!
De politiekosten voor rekening van de voetbalclub. Je moet kijken wat zo’n club bijdraagt aan de maatschappij. Dat is natuurlijk niet zo veel.
Kijken we thuis naar zo’n kook/kok serie… dan roep ik wanneer zie ik dat nou terug op tafel?
Indringende gesprekken over werksituaties, functioneringsgesprekken, coaching, inspecteurs en het twijfelen over de diverse competenties, vooral bij anderen.
De grijze leider heeft het regelmatig over de spannende gevoelens van 18 en 19 jarigen die zich ook op latere leeftijd manifesteren. Er worden daarbij grapjes gemaakt over Blue Ball’s en het zitten op twee stoelen in de trein… Dit is dan weer aanleiding om een relatie te leggen met een nog nieuw te schrijven boek met de titel “Vijftig tinten blauw”.
Ook de serie van Redman O’ Hanlon is over tafel gegaan, waarbij de bout van een buitenboordmotor een zwaar gewicht in de weegschaal heeft gelegd. Je kan mij de bout hachelen.

We hebben ons niet laten verleiden tot een derde gang: het nemen van een toetje. Het eten was weldadig en in overvloed. Wel nog een koffietje met bonbon.

De brasserie beviel zo goed dat Geert ook het ontbijt (€ 7,50) van morgen met instemming van eenieder heeft gereserveerd.

De tweede dag

We staan om 7.30 uur op. We verzamelen om 8.15 uur. We leveren de sleutels in en lopen naar de Malle Jan voor het ontbijt. Jus, koffie, thee, croissantje, broodjes, ei, kaas, ham en jam.
De buienradar geeft droog weer aan, er hangt wat mist.
Tijdens het eten wordt de mijnbouw doorgenomen onder andere aan de hand van dokterservaringen (stoflongen). Het weten en het ontkennen, maar toch.
Verschillen in ziekenhuizen in Noord - en Zuid Nederland. De zuidelijke standen en rangen bewustheid.
De scholen, de lerarenkamer, de beperkte toegang voor stagiaires.
Wilders, ook een Limburger,  afstammeling van Mozart…z’n zoon?

Jan v.H. bekent dat hij Geert vannacht gemist heeft. Die lag op de bank vanwege geluidsoverlast. Geert? Vanavond weer? Nee! Ik ga bij Harry. Jan is verontwaardigd. Harry: Jij gunt mij toch ook wel eens wat? Jan: Vrienden, een bruine arm, daar heb ik schijt aan!

Anno merkt dat zijn knie toch niet is wat die moet zijn. Wil geen verdere overbelasting en besluit tot ons aller spijt terug te gaan. We vertrekken om 9.00 uur en brengen Anno tot de bushalte.

Wij nemen afscheid  van Anno en lopen de Sint Jansberg op.  Het voorgenomen traject is 26 (km). We lopen langs een Ijskelder en beginnen jassen en truien uit te trekken. Het is broeierig en vochtig.
Het pad voert ons langs de grens met Duitsland (Reichswald). Om de zoveel meter een grenspaal. Het gaat plotseling hard regenen, jassen aan, capuchons op.  Geert trekt een nieuwe blauwe (!) poncho aan. We komen om 11.00 uur in Gennep aan. We hebben dan bijna 10 (km) gelopen. We gaan Hotel De Kroon binnen . Vergane glorie en alsof de tijd is stil blijven staan. Ouderwetse kelner met snor, die de koffie , de choco met slagroom en de appeltaart rond brengt . Jan V. heeft hier ooit gelogeerd met Luella tijdens een fietstocht die hij cadeau heeft gekregen. De kelner liep er toen ook rond.
Harry vertelt uit zijn Olijke Kluchtmacht tijd over een oude Duitser die hem vertelde: “und jetzt streigle ich rund mit Reichswald” (man met houten poot).

We lopen Gennep door in de richting van de Maas. Jammer genoeg verlopen we ons een stuk(je). We staan opnieuw op de rondweg Brem. Een paaltje gemist vanwege de heen en terug route op een pad… Door een bosrijk gebied, naar een landschap met heuvels, grasvelden, heidegebied. Een natuurgebied ‘Het Quin”. Met uitzicht op diverse vennetjes geeft Harry een uiteenzetting over dit gebied. Dit gebied, een overblijfsel van een oerlandschap, is een begrazingsobject. De vennetjes staan niet in verbinding met het grondwater. Ze worden met regenwater gevoed en liggen in een rivierzandpakket dat bovenop een ondoordringbaar kleipakket ligt. In de omgeving worden grasgronden verplagd om hei terug te krijgen. Roel zegt dat hij het niet beter kan vertellen.

We komen bij de pont over de Maas aan bij Afferden (60 cent). Paden met heftige blubber noden ons even uit te wijken naar een fietspad. Dit uiterwaardengebied is door het hoge water behoorlijk drassig. Ze heten de Zoetepasweiden en de Zoutepasweiden en worden door de bekende Maasheggen van elkaar gescheiden. Deze Maasheggen leveren hout (voor o.a.  bezemstelen) en zijn op dit moment beschermde natuur na een tijd van verwaarlozing.
Tijdens een korte pauze wordt voor de nodige dope  de wandelaars toegestopt: dextro en vijgen.
Onze wonderdokter Geert deelt dit rond uit de Schatkist van Francis.

Onze voeten beginnen wat branderig  aan te voelen en na enige tijd bereiken we Vierlingsbeek, gemeente Boxmeer. Aankomst om 16.30 uur in Hotel Concordia. We hebben volgens de GPS van Jan V. 33 (km) gelopen.
Het eerste wat we doen is de vette kleischoenen uit. Zij staan op een rijtje  in een hoek van de zaal waar een grote eettafel klaarstaat en een ruime bar… Allemaal een lokale  Steenberge pilsener aan de bar.  Professioneel uit de rappe pols getapt. De dorst is groot. ‘En nu naar de kamers!’ roept Geert. ‘Anders blijven we hangen’.
Het hotel is het voormalige stadhuis van Vierlingsbeek. De eigenaar heeft het zelf verbouwd tot wat het nu is. Zalenverhuur, verhuur aan seizoenarbeiders. We horen dat hij veel plezier heeft in zijn zaak. Een echte ondernemer en hij rijdt motor: Harley Davidson en een BMW 1200.
Hoewel hij een Limburger is blijft Ajax zijn favoriet. Jan v.H. is daar zo tevreden over dat hij het waagt te vragen of de danseressen zo komen. Zijn Annie is zijn alles maar… Een dergelijke vraag roept in ons gezelschap  een paar dubbelzinnige opmerkingen op.  Bij het verdelen van de kamers krijgt hij een kamer alleen, met paal.
Op de kamers met hoge plafonds wordt uitbundig gedoucht en verfrist komen we weer beneden. Jan zit in een leunstoel naast de nep open haard.


Wij gaan aan tafel. Beminde gelovigen roept Harry de bisschop. Veel zonen van pastoors worden vaak geen pastoor. Want de dienstmaagd…
Wij hebben deze avond een gevarieerd standaard menu van het huis:
Tomatensoep met ballen; brood, kruidenboter; water, wijn; vis, goulash, bloemkool, worteltjes, gebakken aardappels en Viennetta ijs.
Tijdens het tafelen doet het dope verhaal in de wielrennerij de ronde. Wie heeft de beste apotheek?
Racing in the Dark van Miller schijnt hier meer van te weten.
Ook licht Jan v. H. een tipje van de sluier van de beroemde eierhandel  ‘van Haastrecht’. Schone kwaliteitseieren met zorg gesorteerd. Het bedrijf van zijn vader dat van 1919 tot 1997 heeft bestaan. De laatste jaren mede dankzij de inspanningen van Jan. Hij heeft het een tijd volgehouden naast het  trainen en lesgeven. Klanten waren onder andere het OLVG, AVL, Lucas en Andreas. Maar aan alles komt een eind.

Frank heeft opnieuw een complete liederenbundel samen gesteld. Ad random worden daar liederen uit gezongen. De een wat harder dan de ander. De een wat bekender, de ander wat mooier. Kortom voor elk wat wils.
De bundel bevat: Ketelbinkie; De dievenwagen; Patsy;  Aquarius; God save the Queen; Land of hope and glory; Aud lang syne;  Marseillaisse; Ivanhoe; Du; Blowin in the wind; Wonderful World;  Droomland; Geef mij maar Amsterdam; Wild rover; Sarie Marais; Go down Moses en Tom Dooley.
Voorwaar een mooie collectie.

Er wordt nog wat nagezeten, er wordt bijvoorbeeld gesproken over een Gierpont met anker, er wordt wat getoept… Ga je mee? Dat verlies je…
Je ziet elkaar aan met kleine oogjes. We gaan slapen.

De derde dag

Het ontbijt is om 8.30 uur. Velen worden gewekt door de kerkklokken van de kerk die binnenkort gesloten wordt. Grote zwermen kraaien cirkelen rond het kerkgebouw.

Iedereen is op tijd aan de ontbijttafel. Behalve Jan v. H. Hij komt niet opdagen. Er wordt wat voor hem apart gezet. Jan heeft zich verslapen op zijn kamer alleen…
In de tussentijd is Roel alvast zijn bergschoenen aan het zoeken. Ze lijken zo veel op elkaar dat hij er voorlopig niet uitkomt. Plotseling ziet hij zijn handschoenen in een paar steken…

We vertrekken en lopen door Vierlingsbeek langs de hard stromende Molenbeek in de richting van Holthees. We lopen evenwijdig aan de spoorbaan, langs een klooster en de St.Jozefkapel uit 1699 in Smakt. Een naam die je niet vaak ziet. We lopen door een natuurgebied met zandheuvels in de richting van Oostrum. Daar willen we koffiedrinken. Alles blijkt gesloten, behalve bij de bowlingbaan. Drie vriendelijke dames laten ons binnen. Een van hen stapt in de auto om kersenvlaai te halen bij bakkerij van Gastel.
Wij moeten een stukje terug om de route weer op te pakken. Het blijkt dat een stuk plastic de route aanwijzing voor ons aan het oog heeft ontrokken. We lopen door het landgoed Geysteren in de richting van Wanssum. Dat bereiken we tegen 14.00 uur. We hebben toch weer zo’n 22 km gelopen.

Hier zoeken wij naar een plek voor een gezamenlijk broodje of lunch. Moeilijk, maar we vinden er een. Redelijk nieuw, schoon en netjes.  We besluiten de bus naar Venray te nemen om op die manier goede en tijdige aansluitingen op ons openbaar vervoer te verkrijgen. De cafetaria is vlak bij de bushalte, de bus gaat om 14.36 uur. We denken dat soep met een broodje moet kunnen, maar de soepmachine is stuk. Het wordt alleen een broodje gezond. Prima. We halen de bus.
Op het station van Venray worden de diverse OV kaarten geactiveerd, losse kaartjes gekocht.
Harry neemt afscheid. Hij gaat naar het zuiden, wij naar Nijmegen om 15.05 uur met de VEOLIA.
In Nijmegen pakken we de trein naar Utrecht en daar nemen we afscheid van Cees, Peter en Geert. Geert heeft een afspraakje. Hij gaat via Amsterdam naar Haarlem. 

De Almere gangers zijn rond vijf uur in Almere

Tot slot een gedichtje van Kees Stip (Trijntje Fop) uit de Volkskrant.

Een dikke duif te Vierlingsbeek
hield niet van mussen en dat bleek.
‘ Rot op!’ zo riep zij, ‘krijg de klere,
jij teringmus, val uit je veren!’
Kortom, naar ons idee was dat
het allerlaagste duiveplat.               

Het enige wat ik herken is de plaatsnaam. Want het mag gezegd worden: voor de rest geen onvertogen woord…
Een prima Herenreisje.

Bijlage  Het voorgenomen programma

Woensdag 2 januari

Trein naar Nijmegen, aankomst Nijmegen 10.00 uur, koffie bij station. Stad uitlopen richting Leuth/Millingen (Streekpad Nijmegen), boven Zyfflich bij De Snap het pad oppikken (4 km). Kaart 14: 2 km, kaart 15: 3,5 km, Kaart 16: 5,2 km (Groesbeek), Kaart 17: 7,6 km. Totaal 22 km.
(Mogelijkheid om Streekpad Nijmegen te nemen en bij de Duivelsberg (ten oosten van Beek) het pad op te pikken. Dan wordt de route met ongeveer 3 km verkort.)
Overnachting  in Plasmolen:  Bungalowpark Meeussen http://www.meeussen-bv.nl/
Kosten € 390,- voor twee zespersoons bungalows.  De kosten zijn all-inn, dus incl. bedlinnen, toeristenbel., eindschoonmaak en reserveringskosten. Extra kosten voor avondeten en ontbijt. Kunnen we zelf doen in de bungalow!?

Donderdag 3 januari

Lopen van Plasmolen naar Vierlingsbeek. Kaart 17:  2 km, Kaart 18: 7,5 km, Kaart 19: 5,5 km, Kaart 20 5,6 km, Kaart 21: 5,4 km. Totaal 26 km
Overnachting in Vierlingsbeek: Hotel Concordia http://www.concordia-vierlingsbeek.nl/
6 x 2 persoonskamer met douche en toilet op de kamer met ontbijt.1 x 2 persoonskamer   €  70,00
3 gangen diner  dagmenu  p/p  €  18,00, diner bestaat uit vis en vlees gerecht.

Vrijdag 4 januari

Lopen van Vierlingsbeek naar Swolgen. Kaarten 22 t/m 25. Totaal 21 km.
Vanaf Swolgen de bus naar Venray (dichtste bij) of Venlo. Vandaar met de trein terug naar huis.

 

 

Afzeggingen:
Paul Weber, Sybold Berks, Jelle Jellesma, Wim Janszen